Zo ga je om met de eigenwaarde van je ‘eigenwijze’ kind

‘Dat lust ik niet!’, gilt je kind en opstandig duwt hij zijn bord weg. Bij het opgroeien ontwikkelt je kind een heel eigen persoonlijkheid. En een heel eigen smaak. En die smaak strookt niet altijd met een gezonde leefstijl. Als je je zorgen maakt om de eetgewoontes van je kind, kan dat uitmonden in een vervelende machtsstrijd en eeuwig geruzie aan tafel. Dat is niet goed voor zowel zijn gevoel van eigenwaarde als jouw humeur.

Stukje zelfwaardering

Een kind met eigenwaarde vindt zichzelf, met zijn positieve én negatieve eigenschappen, helemaal oké. Maar de meeste kinderen zijn zich (nog helemaal) niet bewust van dat stukje zelfwaardering. Toch lopen bepaalde kinderen daar wat op vooruit. Ze vertonen hier en daar wat ongewenst gedrag of hebben echt heel eigen interesses die niet per definitie stroken met het ‘gemiddelde’ kind.’

Bepaalde mate van autonomie

Soms zijn ze wat slimmer dan hun leeftijdsgenootjes, zijn ze eigenwijzer en willen ze heel graag hun eigen ding doen. Dat gaat regelmatig samen met slecht of anders eten. Daarin vinden ze hun autonomie, wat je als ouder als lastig ervaart. Hoe blijf je uit de strijd, gun je jouw kind zijn eigenwaarde, maar ook betere eetpatronen?

Coachingstraject

Wees vooral niet bang om hulp te vragen. In mijn praktijk heb ik regelmatig te maken met hulpvragen van ouders over het toch wat atypische gedrag van hun kind en starten we een coachingstraject. Na een uitgebreid intakegesprek richt ik me volledig op je kind en ben ik nieuwsgierig naar zijn kwaliteiten en wat hij als lastig ervaart. Ik laat merken dat ik hem serieus neem, draag bij aan zeggenschap en daag tevens ook uit om nieuw gedrag aan te leren.

Nadruk leggen op favoriete voeding

Zo vraag ik eerst naar het eten wat hij echt heel lekker vindt. Vaak is er wel een bepaalde voorkeur voor – niet per definitie gezonde – voedingsmiddelen. Maar wat vindt hij nog meer lekker? Dat vraag ik uit om te bevestigen dat er meer is dan datgene wat hij lekker vindt. Dus vooral niet de nadruk leggen op wat hij allemaal niet lust, maar juist op wat hij wél eet.

Geef hem die eigenwaarde

Als ouders kun je dan met je kind afspreken dat je met regelmaat het eten op tafel zet dat hij zo lekker vindt. Je geeft hem inspraak. Voor de andere maaltijden kun je afspreken dat hij zelf mag bepalen hoeveel hij eet, met de voorwaarde dat hij alles wat hij zelf opschept ook daadwerkelijk gaat opeten. Zo geef je hem een stukje zeggenschap en draag je bij aan eigenwaarde en een positief resultaat. Als de afspraken duidelijk zijn, blijf je uit de strijd.

Zeggenschap

Zo ken ik een meisje dat weigert de saus te eten die bij de rijst of pasta wordt geserveerd en daardoor ook geen vlees en groente binnenkrijgt. Dat ‘sausachtige’ met daarin allemaal stukjes vindt ze niet fijn. En vlees en groente die tegen elkaar aan hebben gelegen ook niet. De oplossing ligt dan in het apart serveren van de onderdelen. Je kunt als ouder op je strepen gaan staan en eisen dat je kind eet wat je haar voorzet, maar je kunt haar ook een stukje zeggenschap geven en afspraken maken. Hoe beter je kind in haar vel zit, hoe meer het kan openstaan om iets nieuws te proberen.

Ik help je graag

Zie bovenstaande oplossingen niet als ‘truckjes’, maar als begripvol meebewegen in de ontwikkeling van je kind. Versterk het gevoel voor eigenwaarde en het maken van eigen keuzes. Je kind mag er zijn. En als ouder navigeer je mee en stuur je soms bij, maar met respect voor de eigenheid. Ik help je graag in dat proces.

---